Joanna Kołaczkowska nie żyje
Odeszła jedna z najbardziej cenionych postaci polskiej sceny kabaretowej. Joanna Kołaczkowska zmarła w wieku 59 lat po walce z nowotworem. O jej chorobie dowiedzieliśmy się w kwietniu 2025 roku, kiedy w oświadczeniu kabaretu Hrabi przekazano, właśnie z tego powodu jego działalność zostaje zawieszona. Choć wszyscy liczyli na to, że Kołaczkowska wyzdrowieje, dziś w nocy nadeszła wiadomość o jej śmierci, która zszokowała jej bliskich, przyjaciół i fanów.
Środowisko kabaretowe żegna Joannę Kołaczkowską
Piotr Gąsowski
Zgasło Słońce … odszedł Piękny i Dobry Człowiek… umarła Wspaniała Artystka… Joasiu… To był dla mnie zaszczyt Ciebie znać , Ciebie podziwiać , z Tobą pracować… Nie ma takiej drugiej , jak Ty…Rodzino i Przyjaciele … łączę się z Wami w tym niezrozumiałym i niesprawiedliwym bólu … ale najważniejsze, że Joasi już nic nie boli… Żegnaj Kochana… Będziemy bardzo tęsknić… bardzo…
Kabaret Nowaki
Właśnie pękły nam serca…. Aśka…
Kabaret Młodych Panów
Asia… Byłaś mistrzynią rozbawiania ludzi — na scenie nie miałaś sobie równych. A poza nią… taka zwyczajna, serdeczna, ciepła, empatyczna. Po prostu Asia. Nasza Asia. Nie chcemy się z Tobą żegnać, bo dla nas to nie jest koniec. To tylko przerywnik w naszej przyjaźni. W naszych sercach byłaś, jesteś i będziesz. Postaramy się nie tęsknić, choć gardło zaciska się niemiłosiernie…ale chcemy wierzyć, że teraz jest Ci lepiej, Asieńko. Zrób nam tam, na górze, trochę miejsca, dobrze? I rozbaw ich wszystkich tak, jak tylko Ty potrafisz. Z miłością i wdzięcznością za to, że mogliśmy Cię znać. Do zobaczenia
Kabaret Ani Mru-Mru
Potworna chwila, która zostawia pustkę… I Ciebie Asieńko, na zawsze w naszych sercach
Krzysztof Hanke
To nie był czas.. To nie była pora …
Celebryci i dziennikarze żegnają Joannę Kołaczkowską
Katarzyna Żak
Odeszła Joasia. Najwspanialsza na świecie !!! Zostawiłaś wyrwę w naszych sercach
Monika Richardson
Pa, Asieńko. Życie nigdy się nie kończy, tylko zmienia formę. A Twoja forma była cudowna. Jestem dumna, że Cię znałam. Polska płacze dzisiaj, ale od jutra będą nam wracały na myśl Twoje teksty, Twoja mądra, skupiona głowa nie raz jeszcze pomoże w trudnych sytuacjach, wpuści trochę powietrza w nasze śmieszne konflikty, przekłuje balonik pychy. Ludzież! A i tak będziemy tęsknić.
Bartek Jędrzejak
Ostatnie uśmiechy wymieniliśmy w marcu 2025. Ty na scenie, Ja na widowni.Nagranie zachowam na zawsze. Jestem pusty. W środku wszystko się przewala. Chciałbym coś, mądrze ale nie jestem w stanie zebrać myśli. Łzy płyną mi po policzkach. Boję się bo nie widzę w tym żadnego sensu. Smutek ….Zaraz potem ogromna złość i znowu pytanie Dlaczego? Jeszcze w marcu z ekipą w Krakowie oklaskiwaliśmy z widowni. Siedzieliśmy w pierwszym rzędzie, przebrani za Hrabi. Zauważyłaś. Śmiałaś się, komentowałaś że sceny. Ja śmiałem się tak, że spadłem z fotela. Nasze drogi przecinały się od lat. To nie była przyjaźń, dobra znajomość po prostu przecinka dwóch ludzi którzy mieli życiową mijankę. (...) Pomogłaś mi w najtrudniejszych chwilach. Kiedy choroba zamknęła mnie w domu. Bałem się wyjść i wszystko stanęło a smutek rządził oglądałem Twoje, Wasze skecze. Od Hrabiny Pączek, przez egzamin Profesorzu Wydup. Mnie też oplutł wąż a kury skakały po oczach. Śmieje się teraz przez łzy. Cudowna Aśka, tyle dobra, tyle śmiechu, tyle pozytywnej energii. Nie musiałaś nic mówić. Wystarczy że byłaś. Na twarzy pojawiał się uśmiech. Żałuję, że przecinając się z Tobą po prostu nigdy tego nie powiedziałem. Jestem rozsypany na kawałki. Totalnie mnie pozamiatało.To miał być inny dzień, inne plany, inne działania. Nie będzie. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić co czują Twoi najbliżsi i chłopaki z kabaretu. Najbardziej w życiu boję się bólu, choroby i śmieci. Ty przeszłaś to tak godnie, tak dzielnie. Boję się trochę mniej. Jeśli faktycznie niebo istnieje, w takich chwilach wątpię ,to się zobaczymy. Do zobaczenia Asiu. Wyrazy najszczerszego współczucia dla rodziny, najbliższych i chłopaków z kabaret_hrabi . Jestem z Wami duchem i sercem.
Marzena Rogalska
Asiu. Jeśli chciałabym Ci coś powiedzieć… to pewnie to, że świat bez Ciebie będzie po prostu uboższy. Wszystko, co stworzyłaś zostanie, ale Twojej obecności już nic nie zastąpi. Byłaś tak niewiarygodnie wszechstronna, byłaś objawieniem, fenomenem, artystką od kabaretu, muzyki, od sceny, śmiechu, wzruszeń i absurdu. A przy tym trochę bezbronna wobec tego, jak bardzo uwielbiali i kochali Cię ludzie. Niezręcznie uczyłaś się stawiać granice, gdy wszyscy chcieli od Ciebie jeszcze więcej – i czasem po prostu wchodzili Ci na głowę. Podczas Twoich występów kabaretowych, śmiałam się tak, że naprawdę myślałam, że umrę ze śmiechu. A teraz, kiedy odeszłaś – znów nie mogę złapać tchu. (...) Życie bywa piękne, ale też okropnie niesprawiedliwe. To Ciebie dopadła choroba. Nie kogoś, kto żył byle jak, na pół gwizdka. Tylko Ciebie – kochaną, dobrą, całą z serca, z czułości, z miłości. Trudno to wszystko pojąć. Może powiedziałabyś teraz coś w stylu: „Nie płacz Makari. Życie jest głupie, ale piękne.” Cholera, nawet, kiedy informowałaś mnie o chorobie brzmiałaś dziarsko… Asior… Nie można nie płakać… to nie jest możliw nie płakać, wiesz? Do zobaczenia Kochany Wrażliwcu… Do zobaczenia Chuda… Asior… Aśka…Asia… Już za Tobą tęsknię… Rodzinie Asi, kabaretowi Hrabi i wszystkim bliskim Asi - najgłębsze wyrazy współczucia. Przytulam najmocniej i jestem całym sercem z Wami.
